با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
از کودکی علاقه شدیدی به دیدن مناطق جن زده داشتم از وقتی که فارق التحصیل شدم بهمراه دو دوست صمیمی ام فرشید و مینا که همدانشگاهی هم بودیم و بعدا فرشید و مینا ازدواج کردن به سفرهای گروهی میریم و راجب ارواح تحقیق میکنیم…
صبح به آرامی بیدار شدم و دست و صورتم رو شستم در آیینه نگاهی به خودم انداختم ، تلویزیون رو روشن کردم در یک دستم کنترل و در دست دیگرم لیوان چایی ام گرفته بودم که یکدفعه صدای جیغ زنانه و بلندی از
اتاقم بلند شد از شدت شوک تکانی خوردم و چایی روی پام ریخت صدای داد من و جیغ باهم قاطی شده بود بدو بدو به داخل اتاق دویدم اما کسی آنجا نبود نگاهی به موبایلم انداختم که صدا از داخلش می امد
آرام قدم برداشتم اسم فرشید روی گوشی افتاده بود نفس راحتی کشیدم و فوشی نثارش کردم و برداشتم: الو…سلام سهیل جون…نترسیدی که …
سریعا گفتم: نکبت این صدای مزخرف چی بود؟ خنده ای کرد و گفت: دیروز بلوتوث کردم بعد گذاشتم رو زنگت تا یه شوکه باحال بهت بدم!! همین که امدم یه فوش نون و آبدار بهش بدم
گفت: راستی…یه سوپرایز برات دارم یادته گفتم مینا چند وقته خواب یه کلبه رو میبینه گفتم: آره .. چطور؟ فرشید با هیجان بیشتر ادامه داد: دیشب هم باز اون خوابو دید تا اینکه اتفاقی فهمیدم اون کلبه واقعا وجود داره توی دهکده مادربزرگش تو حاشیه کرج هستش با کنجکاوی گفتم : خوب… ادامه داد: اهالی روستا میگن جن زدس هر ماه یکروز صدای جیغ و داد از کلبه می آید هرکی هم واردش شده دیگه برنگشته!!
مادربزرگش میگفت همین دیشب یکی از اهالی که خوابگرد بوده بطور اتفاقی بسمت کلبه میرفته که یک هیزم شکن که داشته از اونجا رد میشه بیدارش میکنه…اونم یادش نمی اومده که چه خوابی میدیده میگن هرکیو میخواد بگیره به خوابش میاد و میکشونش اونجا گفتم: خوب … حالا میخوای چیکار کنی!؟؟؟
فرشید بلافاصله گفت: خوب این که سئوال نداره چه سوژه ای بهتر از این …خیلی وقته تجسس نکردیم لبم رو پیچوندم و گفتم : خیلی خوب باشه از جا بلند شدم لباسم رو پوشیدم از راه پله داشتم پایین می رفتم که خانم ملکی پیرزن همسایه گفت: مادر میشه کمکم کنی این زنبیلو برام بیاری بالا …بعد بدون اینکه منتظر جواب شه زنبیل و گذاشت زمین و راه افتاد سری از تاسف تکان دادم و زنبیلو برداشتم بقدری سنگین بود که انگار یه کامیون بار توشه وقتی رسیدم جلو در خانه از شدت نفس نفس زدن داشتم خفه میشدم …
دوباره برگشتم پایین و سوار ماشین شدم از پارکینگ بیرون زدم یکدفعه یک گربه پرید جلوی ماشین ترمز کردم گربه چپ چپ نگاهم کرد ورد شد پوزخندی زدم و به راهم ادامه دادم بلاخره رسیدم
هنوز زنگو نزده فرشید خندان درو باز کرد با پیژامه گل گلی که پاش کرده بود شبیه دلقکهای سیرک شده بود ابروهاشو بالا انداخت و گفت: از صدای ترمزت فهمیدم خودتی وارد خانه شدم مینا با دوتا چایی وارد خانه شد سلامی بهش کردم …فرشید گفت: پنجشنبه خوبه ؟ گفتم: چطور؟؟؟ مینا گفت: برای رفتن به کلبه دیگه!!!
سریع گفتم: مگه تو هم میخوای بیای؟ مینا اخماشو در هم کشید و گفت: ما همیشه ۳ تایی تجسس میکردیم گفتم: آره…ولی…ایندفعه تورو هدف قرار دادند فرشید گفت: بیخیال اینا همش خوابه ..شرط میبندم مثل اوندفعه که تو شمال یه خونه ویلایی بود میگفتن جن داره بعدا فهمیدیم یکی یواشکی اونجا میخوابیده و سرصدا مال اون بوده مینا گفت: امیدوارم…..ولی….
پنجشنبه زودتر از اینکه فکر کنم فرا رسید کوله بارم رو بستم: چراغ قوه و ضبط صوت و طناب شمع و وسایل دیگر…قرآن جیبی ام را بوسیدم و داخل جیبم گذاشتم همین که از در خانه بیرون زدم ملوک خانم رو دیدم که از سرکوچه با یه زنبیل بزرگ داشت می آمد …چون پنجشنبه ها بچه هاش می آمدند خانه اش کلی خرید میکرد..بدو بدو سوار ماشین شدم و گازشو گرفتم و از پارکینگ بیرون زدم ملوک خانم تا ماشینو دید دست تکان داد خودمو زدم به کوچه علی چپ و سریع دور شدم همین که داخل خیابان پیچیدم دوباره اون گربه پرید جلو ماشین اما قبل از اینکه ترمز کنم بشکل فجیحی بهش تصادف کردم خونش جلو ماشینو قرمز کرد بدون اینکه پیاده شم لعنت فرستادم و به راهم ادامه دادم چند دقیقه بعد دم یک جوی پرآب ایستادم از ماشین پیاده شدم و دستمال را در جوی آب خیس کردم جلو ماشین قسمت خونین رو پاک کردم یکدفعه دستمال از دستم افتاد دولا شدم زیر ماشین که دستمال رو بردارم یکدفعه لاشه گربه با شکلی وحشتناک از زیر ماشین افتاد جلو چشام و یک ناله خفیف کرد از ترس از جا پریدم سوار ماشین شدم و تا دم خونه فرشید اینا تخت گاز رفتم…جلو خانه از ماشین پیاده شدم زنگو زدم .. فرشید و مینا هر کدام با یک کوله مثل کسانی که میخواهند کوه نوردی بروند آمدند و سوار شدند در طول راه مناظری جز اتوبان و چند تپه خاک بیشتر نیدیدم به دهکده که نزدیک شدیم کمی سرسبزتر شد جاده فرعی و خاک آلود بود خانه ها بافت سنتی تر و کاهگلی مانندی داشت معلوم بود که دهکده محرومی هست از کنار یک رودخانه کوچک هم که آب گل آلودی داشت عبور کردیم به جایی رسیدیم که قبرستان روستا بود
جلوتر جایی برای رفتن ماشین نبود ماشین رو پارک کردم هوا داشت رو به تاریکی میرفت از ماشین پیاده شدیم نگاهی به قبرستان سوت و کور انداختیم و نگاهی معنی دار به هم کردیم مینا جلوتر از من و فرشید راه افتاد از قبرستان عبور کردیم در طول راه نگاهی به موبایلم کردم که آنتن نداشت مینا با دیدن من بدون اینکه منتظر سئوال شه گفت: اینجا فقط روی کوه آنتن میده!!!
نگران نباشید خانه مادربزرگم بالای تپه است آنجا بزور ولی یکم آنتن میده خانه مادربزرگ مینا خانه ای قدیمی و بزرگ بود حیاط زیبایی داشت که با انواع گلها و درختچه ها تزیین شده بود مادربزرگش خاتون خانم نام داشت
با مهربانی در چهارچوپ در نمایان شد مینا زیرلب به من و فرشید گفت: یادتون باشه چیزی راجب اینکه میخوایم به اون کلبه بریم نگیم جلوش خاتون خانم سلامی کرد و مینا رو در آغوش کشید سپس مرا به داخل دعوت کرد خانه بزرگ اما قدیمی بود
سقفش چوبی اما دیوارهایش گچی بود دیوار ها خالی بودند بجز چند عکس قدیمی و از همه عکسها جالبتر عکسی بزرگ از مردی عبوس بود که مشخص بود پدربزرگ مینا هستش خاتون خانم چایی و هندوانه برایمان آورد و کنار مینا نشست چند ساعتی گذشت صدای جیرجیرکها بلند شد نگاهی به فرشید کردم فرشید هم ابرو بالا انداخت خاتون خانم با کمک مینا شام را آماده کرد و سفره انداخت بعد از شام نیم ساعت با فرشید گپ زدیم تا اینکه بالاخره خاتون خانوم دشک ها را انداخت ساعت نزدیک ۱۲ شب بود چراغها را خاموش کرد و به اتاقش رفت و خوابید پچ پچ کنان به فرشید گفتم: حالا چیکار کنیم
فرشید هم آرام گفت: پاشو بریم وقتشه با دلهره از جا بلند شدم آرام کوله را برداشتم و یواش از در بیرون زدم هوا ختک بود و نور ماه پرتوهای کوچک سفیدی به تاریکی شب داده بود پشت سرم فرشید و سپس مینا بیرون آمد
چراغ قوه اما رو از کیف بیرون آوردم اما یکدفعه از دستم لغزید سریعا رو هوا قاپیدم بنظرم صدای افتادن چیزی به گوشم خورد اما تو تاریکی چیزی معلوم نبود
به راهمون ادامه دادیم اینبار مینا و فرشید شونه به شونه هم جلو میرفتن از تپه پایین آمدیم…قبرستان از دور مشخص بود که وهم عجیبی داشت…
به رودخانه کوچک رسیدیم باید ازش عبور میکردیم پاچه هایمان را بالا زدیم آب خیلی سرد بود با هر سختی بود عبور کردیم چند دقیقه ای به راهمان ادامه دادیم
حدود ۱۰ دقیقه گذشت تا به نزدیکی آن کلبه رسیدیم کلبه ای چوبی وسط درختان آن بیشه جای پرتی بود که هرکسی ازش عبور نمیکرد نزدیکتر که شدیم دیدیم درهایش را با چوب بسته اند یکدفعه صدای یک سگ مارو به خود اؤرد
سگی سیاه که از پوزه اش آب میچکید پشت سرمان خرناس میکشید سگ آرام نزدیک شد تا اینکه پوزه اش را باز کرد
دندانهایش برق میزد یک پرش کرد مینا جیغی زد و شروع به دویدن کرد من و فرشید هم دنبالش دویدیم به یک بلندی رسیدیم سگ به فرشید نزدیک شد و پایش رو گرفت فرشید دادی زد و از آن بلندی با سگ به پایین افتاد
منم پایم به یک ریشه درخت گیر کرد و زمین خوردم صدای شلپ آب آمد فهمیدم که فرشید و سگ به داخل رودخانه افتاده اند مینا دوان دوان کمک میخواست برگشت به سمت کلبه که یکدفعه صدایش قطع شد احساس کردم پایم زخمی شده سکوت حکمفرما شده بود
از جا بلند شدم از بلندی پایین رو نگاه کردم نه اثری از سگ بود و نه از فرشید لنگان لنگان به سمت کلبه برگشتم پایم خونی شده بود و میسوخت صدای هو هو جغد با صدای جیرجیرکها قاطی شده بود به کلبه رسیدم از شدت تعجب خشکم زد چوبهای تخته شده به در کلبه همه از بین رفته بودن
در کلبه نیمه باز و داخلش روشن بود انگار شمعی روشن کرده بودن نور ضعیفی از لای در بشکل مرموزی به بیرون از کلبه افتاده بود آرام در را باز کردم
قلبم تند تند میزد کلبه خالی بود و تنها فرشی کهنه و پوسیده زینت بخش کلبه شده بود مینا را دیدم که پشتش رو بمن کرده و داشت هق هق میکرد آرام دستم رو روی شونه اش گذاشتم یکدفعه برگشت و با صدای وحشتناکی
ناله میکرد چشماش سفید شده بود و صورتش مثل شیاطین شده بود از شدت ترس میلرزیدم با دستش ضربه ای بهم زد که باعث شد به دیوار کلبه برخورد کنم و بیهوش همانجا بی افتم… چشمانم سیاهی رفت..نورهایی جلوی چشمم رو گرفته
بود تصاویر تاری رو میدیدم یک مرد جوان و چهارشونه را دیدم که از رودخانه درحال گذر بود چهره اش برایم خیلی آشنا بود اما یادم نمی آمد کجا دیده بودمش پشت سرهم اطرافش را نگاه میکرد انگار میترسید کسی تعقیبش کند بعد که خیالش جمع شد لبه کلاهش را بالا داد
در همان لحظه شناختمش او همان پدربزرگ مینا بود که البته جوانتر از آن عکسی بود که دیده بودم احتمالا میان سالی اش بوده اما ….
مرد از میان درختها گذشت و به کلبه رسید کلبه تازه تر و سرزنده تر بود پنجره هایش پرده های تمیزی داشتند و دوربرش سرسبزتر از الان بود مرد در زد…صدای زنانه ای به آرامی پرسید کیه؟
مرد با غرور گفت: منم در باز شد و مرد داخل کلبه رفت فرش رنگ نویی به خودش داشت و داخل کلبه مملو از وسایل زندگی بود زن جوان و زیبایی آنجا قرار داشتمرد به پشتی تکیه زد و لیوان چایی را یک نفس نوشید سپس با آستینش دهانش رو پاک کرد و آرام صحبت کرد:
ببین ملیحه جان …من باید یه چند وقتی برم مسافرت نمیتونم دیگه بهت سر بزنم اما.. ملیحه با عصبانیت ادامه داد: چی شده ..تو که گفتی بهش میگم ازم خسته شدی نه فکر بچه ات هم نیستی که قراره چند وقت دیگه بیاد
مرد با این حرف اخماشو در هم کشید و گفت: بس کن زن بزار برم مسافرت بیام بعد به خاتون میگم قضیه رو ملیحه پوزخندی زد و گفت: اینقدر دروغ نگو تو قبلا هم قول دادی که بگی اما نگفتی اصلا میدونی چیه خودم میرم بهش میگم
مرد با عصبانیت مثل برق گرفته ها ازجایش پرید و یک سیلی محکم به صورت ملیحه زد ملیحه به دیوار برخورد کرد و از دماغش خون سرازیر شدمرد بلند گفت: خیلی زر زر میکنی ها ملیحه دستی به صورت خونینش زد بعد در صورت مرد تفی انداخت و چادرش رو سر کرد و از در کلبه بیرون زد
مرد دستی به صورت و ریش کم پشتش کشید سپس در حالی که دستانش میلرزیدنگاهی به تبر روی دیوار انداخت آن را برداشت و از در کلبه بیرون زد ملیحه با دیدن مرد و تبر جیغ کوتاهی زد و شروع به دویدن کرد مرد بهش نزدیک شد اول با لگد او را به درخت کوبید ملیحه شکمش رو گرفت بطوری که میخواست از طفل داخل شکمش دفاع کنه مرد تبر را بالا برد و با آخرین زورش آن را بر پیشانی ملیحه فرود آورد خونش درخت را سرخ کرد مثل فواره از سرش خون بیرون میزد مرد تند تند نفس میکشید
برای بار دوم تبرش رو بالا برد و تبر را به شکم ملیحه زد دقایقی بعد جسد بیجان ملیحه را کشان کشان داخل کلبه برد از کف کلبه به زیر پله ای که راه داشت کشوند و آنجا رو کند و خاکش کرد
دستی به پیشانیش که از عرقخیس شده بود کشید و از پله ها بالا امد در را پوشاند و نفت کف کلبه ریخت کبریتی کشید و کلبه را آتش زد سریعا از آنجا دور شد
دود ها کمی بیشتر نگذشت تا متوقف شدن بدنه کلبه بدون اینکه بسوزه پا برجا ماند آتش داخل کلبه به سمت زیر زمین شعله ور شد و داخل گور گل آلود ملیحه رفت
از داخل شکم پاره شده ملیحه که با خون و خاک آجین شده بود آتش به از دهان به بدن طفل کوچک منتقل شد و آن طفل بشکلی آتشوار از گور برخواست و جای گریه خنده وحشتناکی سرداد
سپس آتش اورا سوزاند و سیاه شد بعد شکل دیگری بخود گرفت به شکل همان سگی که فرشید را گاز گرفته بود در آمد…. از صدای خنده بهوش آمدم چشمانم هنوز تار میدید همه جارو
مینا کف کلبه کنارم افتاده بود صدای قه قه طفل توی سرم میپیچید یکدفعه از کف کلبه بشکل وحشتناکی آتش بیرون زد و تمام در و دیوار کلبه را گرفت اینبار بشکل فجیحی میسوخت چوبها گداخته شده بودن و حرارت عجیبی میدادند مینا رو بلند کردم و کشان کشان به سمت در کلبه رساندم
که بسته شده بود با لگد بهش کوبیدم چند لگد دیگه زدم تا بالاخره شکسته شد آنقدر دود تو گلوم بود که بشدت سرفه میکردم مینا رو بیرون کشیدم و خودم هم کنارش روی زمین افتادم
کلبه گر گرفت و داشت تبدیل به خاکستر میشد که یکدفعه آن سگ سیاه بالای سرمان برگشت دهانش رو باز کرد و صدای خنده کودک ازش بلند شد از جا بلند شدم پرشی کرد و منو خودش رو به داخل کلبه پرت کرد چشمانش مثل آتیش سرخ شده بود
همین که آمدم بلند شم زوزه ای کشید و با یک پرش روی من دریچه کف کلبه شکست و کف زیر زمین افتادم کنارم همان تبر که حالا کهنه شده بود رو برداشتم
سگ با دیدن آن تبر وحشتزده زوزه کشید و خودش را به دیوار کلبه میکوبید تبر را بلند کردم و دیوانه بار چندین دفعه به سگ زدم جای خون آتش از داخلش بیرون زد سپس تبدیل به خون شد و روی خاک جاری شد
چوبی از سقف روی دریچه افتاد دود همه جا رو گرفته بود از شدت دود بیهوش شدم وقتی چشمانم رو باز کردم
فرشید رو کنارم دیدم که با پاهای پانسمان شده کنارم نشسته و نگران من رو نگاه میکرد مینا هم مثل دیوانه ها گردن کج کرده بود داخل همان بیشه بودیم بوی سوختگی می آمد روبروم کلبه رو دیدم که سوخته و سیاه شده بود دور و ورمان یک ماشین اورژانس و دو ماشین پلیس محلی بود پلیس در حال بازجویی از مینا بود: مینا هم در حالی که بهت زده بود میگفت: چیزی یادم نمیاد…فقط وقتی که بسمت کلبه آمدم درش باز بود وارد شدم یکدفعه بیهوش شدم دیگه هیچ چیز یادم نیست وقتی هم چشم باز کردم شمارو دیدم سربازی که کنار افسر پلیس بود
گفت: جناب سروان …این پسره (فرشید) رو داخل رودخانه پیداش کردیم گویا از درد بیهوش شده بود
سپس رو به من گفت: تو اون زیر چکار میکردی؟ منم قضیه رو از سیر تا پیاز بهشون گفتم… بعد از آن قضیه دیگه هیچوقت دست به تجسس نزدیم هنوز هم نمیتوانم با فرشید و مینا درست راجب آن شب صحبت کنم تنها یکبار راجب حضور یکدفعه پلیسها آنجا پرسیدم..که فهمیدم
آن موقع که داشتیم از حیاط عبور میکردیم..گوشی موبایلم از جیبم می افتد چند دقیقه بعد یکی از دوستانم بهم زنگ میزنه و آن صدای جیغی که فرشید روی موبایلم گذاشته بود باعث میشه خاتون توجه خاتون خانم جم شه و درجا به پلیس زنگ بزنه و در نهایت… از بعد آن قضیه دیگه هیچوقت مینا کابوس ندید و توانست طعم خواب راحت روبچشه
روح شیطانی که ناخواسته وارد بدن کودک قربانی هم شده بود و باعث شده بود داخل جسم سگ بره هم بوسیله من از بین رفت… و بالاخره این کابوس پایان یافت..
مادر از پله ها پائين آمد، امير را ديد که هم چنان مشغول تعمير آبگرمکن است . گفت : امير خان تو داري از ساعت چهار با اين آبگرمکن ور ميري خسته نشدي ؟ حالا حموم نرو من به جاي تو خسته شدم .
امير جوان قوي هيکل و چهارشانه بوري بود . رو به طرف مادر کرد، تمام صورت و پيراهنش دودي و سياه شده بود گفت: نه مادر، ببين اصلا مشکلي نداره، تمام لوله ها رو پاک کردم، سه دفعه کاربوراتورو سرويس کردم، نفت مي آد، روشن مي شه، تا بالاي سرش هستم کار مي کنه، باورت نمي شه دو قدم اونور مي رم خاموش مي شه . مادر گفت :خب حالا نزديک عيده خودتو حاجي فيروز کردي، برو بيرون يه کاسبي هم بکن. ول کن ديگه شب شد . حتما خرابه ديگه، شايد هم ايرادي داره تو نميدوني .... ولش کن، من روي اجاق گاز آب گرم مي کنم، بيا دست و صورتت رو بشور، ولش کن هوا سرده . امير با کف دست چندبار به بدنه آبگرمکن زد، بعد کف دستهايش را به لبه در آن ماليد و گفت : نه مادر زيرزمين گرمه، ساختمون خيلي قديمي است، ببين چه پايه ها يي داره. قديمي ها هم چه کارها مي کردن . نزديک يک متر پايه زده، زيرزمين رو طوري درست کرده که تابستون خنک، زمستون گرم باشه، اين دفعه ديگه جوري سرويس کردم که خراب نشه، الآن تموم مي شه . مادر گفت چاي مي خوري بيارم ؟
پسر گفت: اگه بياري که خيلي نوکرتم. خونه باستانيه، همه چيزش کهنه و عتيقه است، تو پنجره هاي زيرزمين رو ببين، توي حموم هم سکو داره، مي خواسته وقتي از گرما بيرون مي آد، بشينه روي سکو خستگي درکنه، عرقش خشک شه، بيرون اومد مريض نشه مادر گفت :آره مادر خونه کهنه ايه، ديگه مردم اين جور جاها رو دوست ندارن همه دنبال آپارتمان جمع و جور و تر و تميز و شيک هستن، بشين من برم چاي بيارم - دستت درد نکنه !! مادر از زيرزمين خارج شد . امير آچار و پيچ گوشي را برداشت، کاربراتور را نصب کرد، بعد شير آن را باز کرد، چند دقيقه گذشت، امير سرخود را پائين گرفته و از محفظه آن به کوره نگاه مي کرد. مادر با يک سيني در دست وارد شد. يک ليوان چاي و يک قندان در سيني بود. - بيا مادر باز که سرتو کردي تو اون ولش کن، بيا يه چايي بخور، من برم شام رو حاضر کنم. اين همسايه بالايي هم نيست، اون هم شب عيده رفته شهرستان، داداشت هم که رفته مسافرت، ما که نمي تونيم عيد را سراسر اينجا بمونيم . مي تونيم؟ ما هم رفت و آمد داريم. مي گي چه کار کنيم؟ - هيچي داداش گفت بعضي وقتها يه سر بزنيم، نه اين که دائم اينجا باشيم . ما هم بايد به زندگي خومون برسيم، ديد و بازديد بريم عيدي بگيرم، اين درسته ! بعد نگاهي به دست خود کرد . ليوان چاي را برداشت، سر کشيد و اشاره به کبريتي کرد که گوشه ديوار بود، مادر کبريت را برداشت به او داد . امير جرعه ديگري چاي نوشيد . سپس ليوان را در سيني گذاشت، کبر يتي روشن کرد، به سر فيتيله اي که روي ميله آهني بود گرفت، بعد از روشن شدن آن را در سوراخ مخزن فروبرد . نگهداشت . سروصدايي بلند شد، نفت داخل مخزن مشتعل شد . امير سيم را بيرون کشيد، درپوش مخزن افتاد، لحظاتي به سوراخ هاي مخزن نگريست، آتش شعله ور بود، امير مشغول نوشيدن چاي شد، تا ليوان را خالي کرد آن را در سيني گذاشت . - عيبي نداره دوش گرفتي خستگي از تنت بيرون ميره .... در همين حالت آبگرمکن دوباره خاموش شد .
-اه دوباره خاموش شد!!
- عيبي نداره مادر ، حتما ايراد از جاي ديگه ست ولش کن !!
نه مادر همه چيزشو بازکردم تميز کردم . نفت رو عوض کردم، هيچ ايرادي نداره پس چرا کار نمي کنه؟
مريم وارد زير زمين شد : سلام داداش چي شده سر خودت رو گرم کردي ولش کن بيا بالا.
- سلام نه بابا مسئله حيثيتيه من بايد روي اينو کم کنم .
- شايد لوله گرفته
- کدوم لوله؟ لوله گازوئيل و نفت؟ نه همه رو ديدم
- نه لوله بخاري رو ميگم .
- اي بابا، راست مي گن عقل هرکسي بهتر از مريمه، چرا به عقل من نرسيد، برو
امير لوله را از سر آب گرم کن جدا کرد، به داخل نگريست، باز و تميز بود، سپس حلبي دور ديوار را بيرون آورد . آن را نگاه کرد، آنها هم تميز بودن دوباره آنها را نصب کرد . مريم گفت : شايد توي نفت آب باشه - آب؟ توي نفت؟ ممکنه ... بذار دوباره نگاه کنم . به داخل مخزن نگاه کرد . چيزي معلوم نبود. بعد امير گفت اون قيف و اون بشکه خالي، و اون تشت رو بيار. مريم تشت و قيف را آورد .... خالص بود. دو باره آبگرمکن را روشن کردند . مريم گفت اينکه روشنه !
- دلت رو خوش نکن، الآن پت پت مي کنه خاموش مي شه.
مريم دستي به آبگرمکن کشيد و گفت : خب اي آب گرمکن عزيز خواهش مي کنم خاموش نشو. داداش من خسته و روغني و نفتي شده بذار بياد خودشو بشوره، بعد خاموش شو. بارک ا ...
- حتما هم حرف تو رو شنيد.
صدايي از حمام خارج شد. گويي کسي گفت پس چي؟ همه به هم نگاه کردند. - چي بود؟ - نمي دونم -جواب منو داد - گفت : پس چي؟ امير خنديد: همه در اثر سرما و بي آبي خل شدن، اين شير آب حموم بود که گفت. ديگه خالي بندي موقوف، اين دستگاه کار نمي کنه، منم خسته شدم، خواستي روشن شو، خواستي نشو، به جهنم، من با آب کتري خودمو مي شورم، فهميدي ؟
دوباره صدايي آمد که گفت : باشه - داداش تو هم سربه سر ما مي ذاري، چطوري اين صدارو در مي آري ؟ - من صدايي نکردم مادر گفت : نترسيد اين صدا از خونه همسايه مياد . امير گفت : فکر نکنم صدا از حمومه .
رفت و برق حموم رو روشن کرد ولي کسي نبود امير ترسيد .
مريم گفت : داداش بيا ول کن، بريم، به خدا تو هم حوصله داري ها !
امير نگاهي به آبگرمکن کرد . مخزن به راحتي مي سوخت دريچه لوله هم براثر حرکت دود و گرما تکان مي خورد و صدا مي داد. امير گفت : درست شد . حالابايد حوله بردارم بيام، شما هم بخواهيد مي تونيد حموم بريد. - نه داداش من که تازه حموم بودم، مامان هم نمي ره، خودت برو، ولي زود بيا شام بخور. الآن يه فيلم سينمايي خوب داره، نياي ديگه از دستت رفته، خودت مي دوني امير نگاهي به آبگرمکن انداخت، حالا مطمئن بود که درست شده است . خوشحال بود - خب بازم بگيد، امير کاري از دستش بر نمي آد. مادر گفت :ولي حوصله داري، چهارپنج ساعته تو با اين آبگرم کن ور مي ري، خسته شدي، پاشيم بريم بالا دختر، حوله و صابون و لباس بايد برداري، وقتي بيرون ميآي خودت را محکم بپوشون سرما نخوري . بچايي ديگه شب عيد افتادي کاردست خودت و ما مي دي، متوجه شدي؟ مي خواي برات لباس بيارم ؟
- نه مادر، مو اظب هستم، بچه که نيستم حواسم هست، با هم بريم بالا، من لباس ها رو جمع کنم، با حوله و شامپو بيام فوري دوش بگيرم، بر مي گردم - نمي خواي درجه آب بالا بره ؟ - نه الآن رسيده به چهل، تابرگردم مي آد روي شصت درجه، ديگه کافيه، بردار سيني رو !! هر سه به راه افتاده از پله ها بالا رفتند، امير وسايل خود را جمع کرد، به طرف زيرزمين بازگشت، از پله ها پائين رفت . وارد زيرزمين شد، ناگهان احساس سنگيني کرد، تصور کرد بخاطر سوز و سرماي هواست، در حمام را بازکرد، وارد شد، در را بست، روي سکو نشست، وسايل خود را به کناري نهاد . لباس خود را بيرون آورد،پيراهن خود را درآورد . ناگهان احساس کرد که کشيده اي به پشت گردن او خورد، وحشت کرد، از جا پريد، قبل از آن که بجنبد، دو کشيده به صورت او اصابت کرد، بعد ضربه اي به پشت سرش خورد، و به زمين افتاد . فرياد کشيد و کمک خواست، بعد کوشيد از جاي خود برخاسته، به سوي در برود، قبل از آن که به در برسد ضربات گوناگوني روي سروصورت و سينه و بدن خود احساس کرد، به در نزديک شده بود، دوباره ضربه اي او را به عقب پرتاب کرد، کوشيد با دقت به اطراف نگاه کند و زننده را بشناسد، اما تنها سايه هايي را مي ديد، صداهاي زيري به گوشش مي رسيد، گويي نوار ضبط صوت گير کرده است، صداها مفهوم نبود. اما گاه صداي خنده اي مي شنيد . کوشيد از جا بلند شود . دوباره فرياد زد اما مادر و خواهرش مشغول تماشاي تلويزيون بودند، و به علاوه به دليل سوز و سرما درها را محکم بسته بودند، و چون در حمام بسته بود، صد اي امير هم از زيرزمين بيرون نميرفت. براي لحظه اي به پشت روي زمين افتاد، يک نفر روي او افتاده و با شدت به اوفشار مي آورد . اما وقتي با دو دست خود مي کوشيد او را از خود دور کند چيزي نبود . هيچکس روي او نبود . اما در عين حال سنگيني يک نفر را واقعا روي خود احساس مي کرد. به علاوه يک نفر گلوي او را به سختي فشار مي داد. احساس خفگي مي کرد، در عين حال گويي چند نفر به او مشت و لگد ميزنند. فکر کرد: الآن خفه خواهم شد. قواي خود را جمع کرد، به سختي از جا برخاست . به هر زحمتي بود، خود را به در رساند، دست او روي در بود . ضربه ها قطع شد . در را گشود، تقريبا لخت از پله ها بالا رفت . احساس ميکرد، هنوز مورد آزار و ضرب و شتم است، به حياط که رسيد دست به کمر نهاد، فرياد زد و مادرش فوري به طرف حياط دويد. امير روي پله هاي ورودي افتاده بود، لباس به تن نداشت . اما تمام صورت و بدن او کبود و سياه بود . مادرش پرسيد چه شده ؟
خواهرش گفت شايد لوله ترکيده !
- نه بابا آبگرمکن چيه؟ يه عده داشتند منو خفه مي کردند، مي زدند، مي کشتند - وا به حق چيزهاي نشنيده، کي تور رو مي زنه؟ اونجا که کسي نبود.
- الان وقت اين حرفا نيست بذار بريم تو اتاق .
هر سه با عجله از پله ها بالا رفته وارد اتاق شدند . امير کوشيد لباس هاي خود را به تن کند . در همين حال سروصداي زيادي در حياط بلند شد . هرسه با نگراني به هم نگاه کردند . بعد ناخودآگاه به سوي پنجره آمده، پرده را کنار زدند، چشم هاي هر سه گرد شده، به هم نگريستند، باور کردني نبود، در داخل حياط تعداد زيادي اسب و الاغ ديده ميشد . - اينا از کجا اومدن؟ اين همه حيوون توي حياط چه مي کنن ؟
همه ترسيدند . مي خواستند فرار کنند.
- نمي شه خونه رو ول کنيم . اينجا رو به ما سپرده اند.
ناگهان صداي خنده عده اي از حياط بلند شد . گويي درحال دست انداختن و مسخره کردن آنها بودند، مادر د وباره پرده را کنار زد، پشت پنجره موجودي عجيب و غريب ايستاده بود. دوباره ترسيدند و پرده را ول کردند .
-مامان تو هم ديدي؟
دوباره صداي خنده ها بلند شد تصميم گرفتند فرار کنند . هرسه به سمت وسايل خود دويدند در هارا قفل کرده و به سختي سوار ماشين شده و فرار را بر قرار ترجيح دادند. آن شب امير تب کرد . بدن او کاملا ورم کرده و سياه شده بود . تمام گونه ها و صورت و زيرچشم هاي او هم پف کرده و به شکل وحشتناکي درآمده بود . موهاي سرش همه سيخ سيخ مانده بود . تمام شب دچار تشنج بود و هذيان مي گفت، مادر او را پاشويه کرد . کيسه آب سرد روي صورت و سر او نهاد، اما تب او پائين نمي آمد . صبح او را به نزد پزشک بردند . پزشک در سه نسخه خود مقداري دارو نوشت و گفت بعد از خوردن داروها حداکثر درظرف 24 ساعت بهبود خواهديافت. امّا چهل و هشت ساعت بعد هنوز حال امير نه تنها بهتر نشد، که به عکس شروع به داد و فرياد هم کرد . او از موجوداتي سخن مي گفت که در اطراف او هستند، و مي کوشند او را اذيت و آزار نمايند . درحالي که هيچ کس در اطراف او نبود . تا آن که چند روز بعد آدرس فردي را به مادر دادند . مادر بلافاصله تلفن زد و به سراغ اورفت . قبل از رفتن آن مرد نام امير و نام پدر و مادر او را سئوال کرده بود.
- آقاي دکتر، دستم به دامن شما، جوون من داره از بين مي ره، تو رو خدا يه کاري بکنيد.
- نگران نباشيد مادر، من احوال پسر شما را ديدم، وقتي به خونه برگشتيد، اين آب رو روي بدن او بريزيد، خوب مي شه، نگران نباشيد.
- يعني ممکنه؟ بچه ام داره از دست مي ره، يعني مي گيد کي اونو اذيت مي کنه، از ما بهترونه؟
- نه از ما بهترون که نبايد ما رو بزنن، بايد مهرباني کنن، اونها هم يکي از موجوداتخدا هستند، اما از ما بهتر نيستند .
- اونها کي هستند ؟
- اگه بگم نمي ترسيد ؟
- نه بگيد، چرا بترسم ؟
- خب، اونها جن هستند . اون خونه قديميه، سالهاي درازي است که جن ها اونجا ساکن هستند، البته به کساني که اونجا ساکن هستند، از اين اذيت ها نمي کنند، اما، نه اينکه اصلا اذيت نکنند، بلکه مثلا بچه هاي اونا رو اذيت مي کنن، وسايل اونها رو جابجا مي کنند، يا نمي گذارند بچه هاي سالم توي اون خونه به دنيا بياد، يا اگر زني حامله شد، او را مي ترسونن، تا بچه اش بيفته و سقط بشه، به هرحال مشکل شما حله، اين شيشه آب رو ببريد، روي پسرتون بريزيد، انشاءا... خوب ميشه، نگران نباشيد، بفرمائيد.
- من خيلي از شما ممنونم، اميدوارم پسرم خوب بشه.
- اگه خوب شد، فردا يه قربوني کنيد، گوشت اونو هم به فقرا بديد
- چشم، حتما اگه خوب شد، به شما تلفن مي زنم.
مادر از دفتر دکتر خارج شد خداحافظ و رفت . فرداي آن روز مادر امير تلفن کرد وخبر بهبود پسرش را به دکتر داد . دکتر خدا را شکر کرد و خداحافظي کرد .
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
